Veel boekbloggers gaven aan een doos tissues nodig te hebben of toch minstens met een brok in hun keel te zitten bij het einde van dit boek. Nadat ik Voor jou had gewonnen op de site van Jenny, stond het ook in mijn boekenkast te lonken. Nu kon ik niet langer wachten, ik moest dit lezen! En tussen de literaire werken door had ik wel behoefte aan iets wat makkelijk leest.

Eigenlijk zou je dit boek moeten lezen zonder de kaft te zien. Maar stiekem is het ook wel leuk om te weten dat dit een romantisch verhaal is. Dat geeft goede moed om te beginnen aan het verhaal over Louisa. Zij leidt een eenvoudig leven zonder al te veel uitspattingen. Ze woont als 26-jarige nog bij haar ouders, die haar inkomen hard nodig hebben om rond te kunnen komen. Ze heeft al jaren dezelfde vriend, die weinig tijd voor haar heeft omdat hij zoveel sport. En ze werkt ook al jaren in een gezellige lunchroom.

Op een dag vertelt de eigenaar van de lunchroom dat hij de tent gaat sluiten en Louisa wordt ontslagen. Haar ouders en haar zus zijn enorm opgelucht als Louisa een goedbetaalde baan aanneemt waarbij ze een gehandicapte man gezelschap moet houden. Will heeft een dwarslaesie na een ongeluk. Hij is vanaf zijn nek verlamd, maar lijdt wel aan helse pijnen in zijn hele lichaam.

In het begin doet Will vreselijk onaardig en nors tegen Louisa. Het is duidelijk dat hij zijn leven verschrikkelijk vindt. Hij heeft een hekel aan zijn rolstoel en het zal alleen maar slechter met zijn lichaam gaan. Dan is het toch begrijpelijk dat je aan euthanasie denkt. Louisa lijkt absoluut niet te snappen dat Will liever dood is dan met zo’n handicap te leven. Haar onbegrip vind ik het enige minpuntje aan het boek.

Louisa zou het liefst ontslag nemen, maar ze heeft geen keus. Ze blijft bij Will en stukje bij beetje ontdooit hij. Louisa maakt plannetjes om Will naar buiten te krijgen, om samen op stap te gaan. Will ziet dat niet zo zitten, omdat hij altijd wordt aangestaard. Hij zet Louisa aan het denken: waarom laat ze haar leven aan zich voorbijgaan, terwijl je zoveel spannende avonturen zou kunnen beleven? Will baalt enorm dat hij dat niet kan en spreekt Louisa erop aan: leef je leven nu het nog kan!

Dit is een chicklit die niet alleen rozengeur en maneschijn bevat. Het gaat over de Wills worsteling met het leven, ook al is het niet zwaarmoedig opgeschreven en worden er veel grappen gemaakt. Jojo Moyes heeft de juiste toon gevonden om een ernstig thema op een mooie manier ter sprake te brengen. Anna Livestro heeft het prima vertaald uit het Engels. Ik huil niet snel, maar mijn ogen prikten toch een beetje bij het einde van dit indringende verhaal.