Meestal vind ik het verhaal van een kunstenaar minstens zo interessant als zijn werk. Dat zou ook het geval kunnen zijn bij de fictieve Minnie Panis, die conceptuele kunst maakt. Haar vriend gaat bij haar weg en op dezelfde dag zet ze haar bank te koop. Dat leidt tot een kunstproject waarbij ze probeert om alles te verkopen wat ze heeft. Na vijf maanden is haar huis leeg, op een bed, wat kleding en haar tandenborstel na. Dat vind ik interessant, omdat ik de afgelopen tijd veel heb gehoord over minimalisme: leven met zo min mogelijk bezittingen, zodat je je kunt richten op wat je echt belangrijk vindt in het leven. Minnie fotografeert dit hele proces. Het wordt een tentoonstelling in het Gemeentemuseum Den Haag.

Daarnaast werkt Minnie samen met een fotograaf die ook haar minnaar is. Hij maakt stiekem foto’s van haar als ze slaapt en die fotoserie wordt een succes. Minnie is boos, maar speelt het spelletje toch mee. En dan heeft ze een idee voor een nieuw project: de fotograaf moet haar drie weken lang volgen en fotograferen, terwijl zij het niet door heeft en niet precies weet wanneer de drie weken in gaan.

Ergens halverwege wordt dit verhaal onderbroken door een artikel van veertien bladzijden lang over kunstenaar Bas Jan Ader, gebaseerd op Minnies scriptie (als ik het me goed herinner). Om eerlijk te zijn heb ik dit grotendeels overgeslagen… al vind ik dat Niña Weijers een boeiende originele schrijfstijl heeft.

De tweede helft van De consequenties gaat grotendeels over Minnies jeugd, waarin ze al een heel apart kind was. Wat opvalt is dat de gedachten van Minnies moeder erg lijken op die van Minnie zelf, terwijl aan het begin van het boek wordt beschreven dat moeder en dochter verschillen als dag en nacht. Hun enige contact bestaat eruit dat ze elke drie maanden met elkaar lunchen. Naar het einde toe worden echter steeds meer parallellen getrokken tussen hun levens.

Het verhaal wordt steeds absurder, maar niet op een prettige manier. De sfeer is eerder onheilspellend. Ik heb geen moeite om door te lezen, maar raak wel steeds meer verward: waar gaat dit heen? Wat betekenen die ‘toevallige’ gebeurtenissen? Ik verwacht antwoorden, maar het boek eindigt plotseling. Misschien hoort dat bij literatuur, maar deze keer vind ik het iets te wazig. En toch: het is duidelijk dat Niña Weijers kan schrijven en een rijke fantasie heeft. Wellicht zou ik een verhalenbundel van haar meer waarderen. Dan verwacht ik ook niet persé een afgerond verhaal.

Dit boek heb ik gelezen om het vanavond te bespreken met de twitterleesclub @leestweeps.