Eerder las ik van Kees van Beijnum het mooie Dichter aan de Zeedijk, over een jongen die opgroeit in een Amsterdamse kroeg. Daarna koos ik voor Een soort familie en dat bleek zo saai dat ik het halverwege weglegde. Het was dus spannend om aan dit boek te beginnen, dat 512 bladzijden telt en dat ik zou lezen voor boekbloggersclub Een perfecte dag voor literatuur. De lovende recensie van Tessa zorgde ervoor dat ik het aandurfde.

De offers speelt zich af in Japan in 1946, dus vlak na de Tweede Wereldoorlog. De Nederlandse rechter Rem Brink werkt mee aan het tribunaal om Japanse oorlogsmisdadigers te berechten, samen met tien andere rechters uit diverse landen. Kees van Beijnum heeft hier duidelijk veel historisch onderzoek aan gewijd. Hij weet het zeer helder te verwoorden, zodat een geschiedenisleek als ik het prima kan volgen. Ik vind het zelfs interessant om te lezen hoe de Japanse mannen terecht staan voor bijvoorbeeld hun rol als minister tijdens de oorlog. Brink staat onder druk, omdat hij het niet met het vonnis van de andere rechters eens is.

Brink werkt keihard, maar soms heeft hij tijd om uit te gaan. Zo ontmoet hij de mooie Japanse Michiko, die opgeleid wordt als klassiek zangeres. Tijdens de oorlog is de wijk waar ze met haar ouders woonde platgebombardeerd. Michiko heeft niets meer en wordt in huis genomen door haar muzieklerares. Brink heeft zijn vrouw en kinderen in Nederland al een half jaar niet gezien en valt als een blok voor Michiko. Maar dan krijgt Brinks vrouw een visum om een tijdje naar Tokio te komen…

De derde hoofdpersoon in het boek is Hideki, die gehandicapt teruggekomen is uit China, waar hij als soldaat heeft gevochten. Dan maakt hij mee dat Amerikaanse militairen naar zijn geboortedorp komen en verschillende vrouwen verkrachten, met alle gevolgen van dien. Het is gruwelijk om te lezen. Maar ook dit heeft Kees van Beijnum zo goed beschreven: ik krijg er kippenvel van, maar wil toch doorlezen.

Het contrast tussen de arme gewone Japanners, die na de oorlog berooid achterblijven, en de rijke rechters is groot. Terwijl rechter Brink in een hotel woont en een eigen auto met chauffeur tot zijn beschikking heeft, lijdt Hideki honger. Het is zo schrijnend om dat te lezen. Ik besef weer hoe rijk wij het hier hebben…

Qua thematiek zou ik dit boek nooit zelf gekozen hebben, maar nu ik het gelezen heb vind ik het geweldig. Het leest als een trein en het verhaal sleept me helemaal mee. Het is steeds spannend hoe het zal aflopen. Ondertussen geeft de schrijver een flinke geschiedenisles. Laat je niet tegenhouden door de dikte of het onderwerp, maar gun jezelf dit mooie boek.

Dit boek heb ik gelezen in het kader van de boekenclub ‘Een perfecte dag voor literatuur’. Klik om te lezen wat andere bloggers hier vandaag over hebben geschreven.