“Dit boek lees je binnen een dag uit,” zei mijn collega en ze kreeg gelijk. Dit boek neemt me mee naar ‘de nieuwe situatie’ en als ik word geroepen voor het eten, ben ik haast verbaasd dat de wereld niet is veranderd. Alles wat er was is een echte pageturner.

Het boek gaat over een filmploeg die in een school is voor opnames over een slim jongetje, met zijn moeder en zijn meester. Tijdens de opnames klinkt een keiharde knal. Ze zetten de televisie aan om te kijken wat er aan de hand is. Er wordt geadviseerd om deuren en ramen te sluiten en te wachten op nadere instructies. Die komen echter niet… Merel besluit een dagboek bij te houden in de schoolagenda die ze vindt in één van de lokalen. Je leest dagboekfragmenten van niet opeenvolgende dagen, maar toch zit er een goede opbouw in het verhaal. Het gaat over het verdelen van het eten dat ze hebben gevonden in de school en over de spelletjes die ze met elkaar spelen. Soms gaat er iemand naar buiten om niet meer terug te keren. Het interessantste is natuurlijk hoe mensen met elkaar omgaan als ze proberen te overleven. Elk mens reageert anders, de ene wordt sneller gek dan de ander en hoe maak je het onderscheid tussen droom of fantasie en werkelijkheid, tussen waarheid en leugen? Het einde van het boek is sterk, al wordt niet alles duidelijk.

Het verhaal je aan het denken: Laat ik nog maar wat meer voedsel in huis halen voor het geval dat… maar wat als ik toevallig net op kantoor zit of buiten ben? Hoe zou ik reageren in zo’n situatie?  En zou ik dan eigenlijk wel willen overleven, wat zou mij hoop geven? Zo diep gaat Hanna Bervoets niet, misschien dat sommige mensen het daarom niet diepgaand genoeg vinden. Ik vind dat niet alles expliciet gemaakt hoeft te worden om deze vragen op te roepen.

Eerder las ik al Lieve Céline en Of hoe waarom van deze schrijfster, ook al erg goede verhalen. Ik hoop dat Hanna Bervoets nog veel romans zal schrijven en ik ben benieuwd naar de ontwikkeling van haar stijl. In ieder geval zal ik dit boek niet snel vergeten.